vrijdag 30 mei 2014

Achterlijke cultuur


In Barneveld zijn ze de weg helemaal kwijt. Daar schijnt men massaal gestruikeld te zijn over de achternaam van een cultheld die oranje joggingpakken aanbiedt via de plaatselijke supermarkt. Die jongen heet Donders en prijst zijn slobberkleding aan onder de slogan: "Geef ze op hun Donders"

Je snapt niet dat zoiets verkoopt maar het schijnt te lopen als een trein. Niet in Barneveld want daar doen naam en slogan vooral denken aan de duivel en daar kan de plaatselijke bevolking niet tegen. En dus verwijderde de supermarkt kleding en posters uit de winkel opdat de rust weer kon keren.

Tja, hoe ziek kun je zijn, zou ik zeggen. Maar voordat wij andere culturen voor achterlijk verslijten, doen we er goed aan eerst eens naar ons eigen Barneveld te kijken.

donderdag 29 mei 2014

EU revisited


Het verkiezingsstof is zo ongeveer neergedaald en wat kunnen we nu konkluderen? Echt grote verschuivingen deden zich alleen in Frankrijk en Groot Brittannië voor. De Engelsen denken nog steeds "Brittannia rules the waves" en willen zich maar niet realiseren dat die tijd al heel erg lang achter hen ligt.
De Fransen zijn echt helemaal gek geworden met hun stem op het Front National. Als er één land is dat gigantisch heeft geprofiteerd van Europa, dan is het wel Frankrijk. Dat willen ze nu echt weg gaan geven?

Twee zulke grote landen die op een EXIT afstevenen, dat is geen goed nieuws. Ik zie niet in wie nog kan voorkomen dat Marine Le Pen de volgende president van Frankrijk wordt en de Engelsen dringen steeds meer aan op een vervroegd referendum. We zullen zien waar dit toe leidt.

De Eurosceptische partijen hebben tot nog toe slechts een verbond van vijf partijen kunnen vinden. Ze zijn dus naarstig op zoek naar twee landen en twee partijen die alsnog mee willen doen. Stel dat alleen de Griekse Gouden Dageraad zich aan zou willen sluiten? Ik ben benieuwd hoe Wilders dit denkt te gaan oplossen. Samenwerking met antisemitische groeperingen is voor hem geen dealbreaker, dat is wel duidelijk.

Intussen is de strijd om de belangrijkste posten losgebarsten. Op zich voel ik wel wat voor de constructie waarbij het Europees Parlement het voortouw krijgt. Maar Juncker als nieuwe voorzitter van de Europese Commissie? Ik denk toch dat de Europese burger dat niet echt ziet zitten, daarvoor is hij te zeer een vertegenwoordiger van het Europa van de achterkamertjes. En Schultz is geen redelijk alternatief, een man die wel heel erg van zichzelf houdt en die heeft aangetoond heel erg ver te willen gaan als het om zijn eigen machtspositie gaat. En Verhofstadt is te nadrukkelijk een bepleiter van een federatieve ontwikkeling van het huidig Europa. Mensen zoals ik zouden graag zien dat hij de Europese kar gaat trekken maar ik begrijp goed dat dit geen reële optie is.

Het ligt voor de hand dat de regeringsleiders hier zelf een stem in zullen willen hebben en dus hebben zij van Rompuy opdracht gegeven zijn voelhorens eens uit te steken, de Europese informateur. De namen die wel genoemd worden zijn die van Dijsselbloem en Donald Tusk, de Poolse regeringsleider. Wat mij betreft zouden beiden een acceptabele optie kunnen zijn maar wat in de hele discussie zo vreselijk ontbreekt is het democratische draagvlak voor het besluitvormingsproces dat tot zo'n benoeming zou moeten leiden.
Welke de uitkomst ook is, het zal altijd voedsel voor de Eurosceptici zijn, koren op hun molen.

Mantelzorgboete


Ik had een hoge dunk van Jetta Klijnsma maar met de mantelzorgboete zit ze er volkomen naast. Haar stelling is dat wanneer ouderen door hun kinderen in huis worden genomen, zij minder lasten hebben en dus ook wel wat van hun AOW in kunnen leveren.
Het lijkt mij niet meer dan redelijk dat de ouders voor die inwoning betalen en daar hebben ze hun reguliere inkomen voor nodig. Maar hoe kun je als sociaaldemocraat op het idee komen juist in het minimale inkomen van een AOW-afhankelijke oudere te gaan snijden?
We zijn bezig met systeemhervormingen, welnu ook de AOW is aan herziening toe. Deze dient natuurlijk inkomensafhankelijk te worden, net als de kinderbijslag. Het is waanzin aan iedere burger ongeacht diens armoede of rijkdom een staatsinkomen te geven. AOW en KB zijn perfecte solidariteitsinstrumenten.
Als we uit collectieve middelen gefinancierde voorzieningen afschaffen heb je als zorgbehoeftige bejaarde op een gegeven moment geen keuze meer. Je bent dan - of je dat wilt of niet - aangewezen op mantelzorg, bijvoorbeeld van je kinderen. Dat is al lastig en moeilijk genoeg. Die mensen dan ook nog eens een deel van hun inkomen afpakken is onaanvaardbaar. Dat de PvdA zich hiervoor leent is eigenlijk onbegrijpelijk.

Eindelijk een leenstelsel


Het heeft veel voeten in de aarde (gehad) maar nu lijkt er dan toch een leenstelsel te komen. Ik heb de afgelopen dagen goed geluisterd naar het verzet tegen deze nieuwe vorm van studiefinanciering maar werd niet één keer overtuigd door een deugdelijk argument. De zogenaamde leenangst is volstrekte onzin. Ik heb het hier eerder betoogd, studenten die de redelijkheid van het nieuwe systeem niet inzien hebben weinig te zoeken op een scholingsinstituut, die kunnen maar beter meteen gewoon werk zoeken.

Nu betaalt arm voor rijk en straks is dat voorbij. Het geleende bedrag mag tegen een ongekend lage rente in 35 jaar worden terugbetaald. En tijdens je studie mag je onbeperkt gebruik maken van een OV-jaarkaart, Eigenlijk is het schande dat studenten zo'n regeling niet gretig omarmen. Stel dat je € 30.000 leent (in de praktijk ligt dat bedrag gemiddeld veel lager) dan leidt dat tot een aflossing van circa € 100 per maand gedurende 35 jaar. Bedenk daarbij dat je dankzij je studie aanzienlijk meer gaat verdienen dan zonder die studie. Of je ouders arm of rijk zijn heeft hier helemaal niets mee te maken.

De samenleving investeert in de scholing van haar burgers. Is het werkelijk onredelijk daar iets voor terug te verlangen? Die studenten moeten niet zeuren maar aantonen dat ze over de intelligentie beschikken om deze zo noodzakelijke en welkome maatregel in dank te aanvaarden.

zondag 25 mei 2014

Lake District


Voor het derde achtereenvolgende jaar bezochten we het Lake District. Een van de mooiste natuurgebieden in Europa, gevormd door een aantal ijstijden gedurende de laatste twee miljoen jaar. In totaal zestien meren, radiaal gerangschikt, en talloze bergen die alle te bewandelen of te beklimmen zijn. De Lakes herbergen de hoogste bergen van Engeland met de Scafell Pike als hoogste, 978 meter. Te hoog en moeilijk begaanbaar voor ons maar in de achterliggende jaren hebben we een paar honderd wandelkilometers afgelegd in dit verbluffend mooie gebied.


Mijn persoonlijk hoogtepunt dit jaar was het Wastwater en Wasdale Head, waar je je aan het einde van de wereld waant. De wegen houden er op bij een eeuwenoud kerkje, van waar je alleen nog de kilometers lange stenen muurtjes ziet, oude erfafscheidingen voor de schapenteelt. Boven het laatste muurtje rest nog slechts de kale bergrug. Niet de hoogste bergen, het zijn geen Alpen maar hun sterk glooiende hellingen maken een massieve en eindeloze indruk, waartegen de menselijke maat liliputdimensies aanneemt.


Wandelen tot je voeten branden en pijn gaan doen bij iedere stap en dan is er aan het einde altijd die pub, de een nog mooier dan de ander. Voor wie ervan houdt, zoals ik, is er geen heerlijker beloning denkbaar dan een pint of the darker ale. Wat een godendrank, daar kan geen hemelse maagd tegenop. Dat zouden die moslims eens moeten weten! Maar moslims lijken geen wandelaars. Er leven er genoeg in Engeland maar in de bergen kom je ze niet tegen.
U ben ik er trouwens ook niet tegen gekomen en dat is niet terecht. Verras uzelf eens en ga er een weekje heen en huur dan een huisje in Newlands, Stoney Acre, niet ver van Keswick is zeer aan te bevelen. De maanden mei en juni zijn met het oog op regenval het geschiktst.
Wandelen, ik schreef er hier eerder over, verdiept vriendschap en geeft eindeloos veel ruimte tot nadenken en filosoferen. De kop waait leeg en het lijf wordt er sterker van. Het Lake District is werkelijk onvergetelijk mooi!


En schoon. Nergens, maar dan ook werkelijk nergens tref je er zwerfvuil aan. In de bossen en bergen zul je nergens afvalbakken tegenkomen maar er blijft geen snippertje achter. De Engelse cultuur is heerlijk en de Engelsen zijn hulpvaardig, toegankelijk en gastvrij. Volgend jaar terug maar dan naar de Outer Hebrides. We houden u op de hoogte.


Wie zwijgt stemt toe


Dat is een waarheid als een koe. Door weinigen weersproken omdat het zo logisch is. Juist wanneer je iets beslist NIET wil, laat je je horen. Als het je verder niet kan schelen of het wel goed vindt allemaal, is er geen reden om je stem te verheffen. Of uit te brengen, dat blijkt maar weer.

Maar Wilders leeft in een andere werkelijkheid. Hij heeft de verkiezingen verloren, voor de derde achtereenvolgende keer. Maar niet omdat zijn visie niet zou deugen, de Nederlander wil geen EU, blijft hij ijzerenheinig volhouden. De PVV-kiezer is helaas thuisgebleven maar we moeten die thuisblijvers wel mee blijven tellen in de statistieken die ons leren dat Europa verwerpelijk is. Aldus de partijleider van de eenmanspartij PVV.

Een opkomst van 39 procent is natuurlijk beschamend en bedroevend. Ik geloof natuurlijk ook niet dat de Euroscepsis nu op haar retour is maar kennelijk gaat het de Nederlander toch te ver zich uit de EU weg te stemmen. En dat is een verheugend feit.

We wachten de officiële uitslagen nog maar even af, dan kunnen we zien wat er Europabreed nu precies gebeurd is. Maar de exitpolls in Nederland stemmen me op zijn minst hoopvol.

Zorgverzekeraars benadelen premiebetalers


Ik betoog in deze kolommen vaker mijn scepsis ten aanzien van zorgverzekeraars en die blijkt bepaald niet onterecht. In de NRC van 23 mei lees ik dat de zorgverzekeraars hun winsten oppotten om ermee te speculeren. Alleen Achmea is een op winst gerichte onderneming, de overige zorgverzekeraars zijn dat niet. Desalniettemin is het gezamenlijke resultaat van alle zorgverzekeraars in 2013 gestegen naar 1,4 miljard. Dat geld wordt dus niet besteed aan zorg maar er wordt mee gespeculeerd. Dat speculeren is nodig, aldus de zorgverzekeraars omdat ze nu al rekening moeten houden met extra taken die op hen afkomen.
Nu moeten de zorgverzekeraars aan strikte eisen voldoen en een kapitaalsreserve aanhouden maar geschat wordt dat zij inmiddels meer dan 4 miljard Euro extra opzij hebben gezet als 'veiligheidsmarge'. Dat is het equivalent van 350 Euro per verzekerde. Geld van u en mij dus.

Ik was er even tussenuit maar stel vast dat er niets veranderd is. Heel geruststellend.

De beerput is nog lang niet leeg


In de NRC van 21 mei lees ik dat er een nieuwe reeks bankschandalen in aantocht is. Na de financiële wanproducten, de renteswaps, de derivaten en de de liborfraude zou het dit keer gaan om het manipuleren van de valutakoersen. De valutamarkt is groot, heel groot, er gaat zeker 5.345 miljard dollar in om. Valutakoersen worden door banken bepaald, het is een van de meest schimmige sectoren in het bankwezen. Tegelijkertijd is er na de liborfraude nu ook gerommel met de euribortarieven vastgesteld.

We hoeven ons over het bankwezen geen enkele illusie te maken. Het is en blijft een dievenbende. Er is niets nieuws onder de zon en niets wijst erop dat dit ooit gaat veranderen.


Limburgse genen?


In de NRC van 14 mei lees ik dat een raadslid in Vaals geen wethouder mag worden omdat zijn partner als gevolg van zijn wethouderschap in de Raad zou komen. We weten allemaal dat raadsleden burgemeester en wethouders dienen te controleren. Hoe kun je dat naar eer en geweten doen als je familie van elkaar bent of het bed met elkaar deelt? De beide betrokkenen spreken nu van een coup en hebben zich van hun politieke partij afgesplitst. Kiezersbedrog natuurlijk.

Even verderop in Limburg, in Valkenburg aan de Geul, controleert een raadslid zijn vader die in dezelfde gemeente wethouder is. Junior verklaart doodleuk: "Ik zie niet in waarom je politiek en privé niet zou kunnen scheiden". In theorie heeft hij misschien gelijk maar zorgwekkend is dat hij niet begrijpt dat je iedere schijn van belangenverstrengeling dient te vermijden, juist in de politiek.

Natuurlijk is dit fenomeen niet strikt Limburgs, hoewel ze daar het cliëntelisme uitgevonden lijken te hebben. Ook In Rotterdam is een probleem ontstaan doordat een wethouder haar echtgenoot in Rotterdamse dienst (Marco Pastors, u kent hem nog wel) zou moeten controleren. Dat ging de Raad gelukkig te ver, zelfs haar eigen partij steunde haar niet unaniem. Een blunder van roeptoeter Eerdmans natuurlijk en je leert er maar weer eens van dat ook politici, ongeacht hun politieke kleur, allemaal maar gewone mensen zijn.

Ik was er even tussenuit maar er is niets veranderd. Heel geruststellend.


dinsdag 13 mei 2014

Nog één keer over de Europese verkiezingen


De komende anderhalve week verblijven wij in het Lake District. Ik zal erover verhalen als we weer terug zijn. Tot die tijd is het dus stil hier en passeren zelfs de EU-verkiezingen hier niet de revue. Ik maak me weinig illusies, er is zo langzamerhand zoveel druk ontstaan dat de kans groot is dat deze verkiezingen op een deceptie zullen uitlopen. Althans voor mensen zoals ik, overtuigd Eurofiel en een groot voorstander van een federaal Europa.

Goede tijden voor Wilders and the like. Publicitair en communicatief hebben zij het slim gespeeld natuurlijk. Dat er leugens verteld worden, doet weinig terzake. Het gaat om de effectiviteit van de boodschap. Eens komt de dag dat burgers zich realiseren een gouden kans te hebben laten liggen.

Wel, hoe het ook zij, mijn stem - uiteraard hebben we een volmacht afgegeven - gaat dit keer naar D'66. Ik kan hier slechts afsluiten met een oproep om toch vooral te gaan stemmen. Welke uw overtuiging ook is, laat de opkomst niet onder de 50% zakken. Als de democratie u lief is, stem dan tenminste!

De concertzaal een ouderensoos?


Afgelopen zondagmiddag bezochten wij een concert van Het Gelders Orkest. Een voortreffelijk orkest met een heel mooie en diepdoorleefde klank. Gedirigeerd door Antonello Manacorda dit keer, een dirigent die uiterst precieze bewegingen maakt met zijn handen en die geregeld ook zijn hele lichaam in de strijd werpt. Voor de toeschouwer is dat buitengewoon informatief en leerzaam want je ziet waar hij met het orkest, met het stuk heen wil, je ziet welke accenten hij wil leggen en welke emoties hij wil laten spreken.

Op het programma stonden Symfonie nr. 49 van Hayden, La mort de Cléopatre voor sopraan en orkest van Berlioz en Tod und Verklaerung van Richard Strauss. Een prachtige Haydnsymfonie werd gevolgd door het stervenslied van Cleopatra. Een werkelijk schitterende vertolking van de Zweedse sopraan Lisa Larsson, die zich niet beperkte tot zang maar ook toonde hoezeer een vertolking leunt op het werkelijk doorvoelen van een stuk. En die muziek van Berlioz was wonderschoon.

Na de pauze het Tod und Verklaerung van Richard Strauss. In dit symfonisch gedicht schildert Strauss de laatste uren van een stervende die zijn leven nog eenmaal aan zich voorbij ziet trekken. Het verhaal gaat dat Strauss toen hij vele jaren later zelf stervende was zou hebben opgemerkt: "Merkwaardig, sterven is precies zoals ik het in Tod und Verklaerung gecomponeerd heb. Het is een fenomenaal stuk en het moet voor het orkest een genot zijn zoiets moois te kunnen spelen. Alle stemmingen trekken aan je zintuigen voorbij, de bedachtzaamheid en introspectie, de vreugde over toevallig passerend geluk, de woede en frustratie en de berusting in de onontkoombaarheid van het naderend einde. Indrukwekkend zijn de donkere tonen als de contrabassen het basso continuo spelen. Wat een muziek!

Kortom, een heerlijke middag. Maar waarom is die zaal slechts half vol? Het weer was hopeloos en nodigde niet uit tot de koopzondag of een boswandeling. Waar bleven dan al die mensen die een prachtige ervaring hadden kunnen opdoen? En hoe kan het dat wij begin-zestigers tot de jongere bezoekers hoorden? Misschien waren er vier jonge mensen aanwezig maar de leeftijdscategorie twintig tot zestig ontbrak nagenoeg geheel!

Ik heb er uiteraard geen probleem mee dat er zoveel ouderen in de concertzaal zitten, gelukkig zijn ze er nog maar wat als zij er straks niet meer zijn. Lopen de concertzalen dan leeg? Aan de programmering ligt het niet, Het Gelders Orkest timmert behoorlijk aan de weg en zoekt het jongere publiek desnoods zelf op. Wat een treurig stemmende ontwikkeling.

maandag 12 mei 2014

De PvdA is de weg kwijt, ook in Europa


Er lijkt toch iets grondig mis in de PvdA, alles wijst erop dat Samsom geen enkele grip meer heeft op zijn partij, die afstevent op weer een fikse nederlaag bij de komende verkiezingen voor (of tegen) Europa.

Ik weet niet wie de communicatieadviseur van de PvdA is voor deze verkiezingen noch wie de campagneleider is maar beiden hebben er weinig van begrepen. De PvdA heeft een speciale website geopend over wie de Europese vrienden van Wilders zijn. Vervolgens kun je van verschillende Europese politici citaten lezen waaruit mag blijken uit wat voor hout zij zijn gesneden.

Voorspelbaar natuurlijk, want die citaten zijn de afgelopen jaren langs verschillende kanalen tot ons gekomen.Maar wat bezielt de sociaaldemocraten om deze actie op te zetten, waarbij de websitebezoeker door middel van registratie aan kan geven niet gecharmeerd te zijn van de vrienden van Wilders.
Laat ik eens opsommen welke stommiteiten de campagnestrategen bij de PvdA hier begaan.

In de eerste plaats helpen ze Wilders aan gratis reclame, die kan fors bezuinigen op zijn eigen campagnebudget en het uitgespaarde geld gebruiken om weer eens een onderzoeksburo op te laten schrijven wat Wilders zo graag horen wil.

Campagne voeren door je tegenstander zwart te maken is per definitie een ongekend zwaktebod. Kennelijk zit de PvdA verlegen om goede thema's voor de EU-verkiezingen en uit arren moede neemt men nu zijn toevlucht tot het beschimpen van de concurrent.

De uitvoering van dit snode plannetje is bovendien kwalitatief uiterst belabberd. Het is een ronduit lelijke website die in een weekend in elkaar geflanst werd. Ook beperkt men zich tot uit ieder verband gerukte citaten zodat je niet kunt achterhalen in welke context de gewraakte uitlatingen werden gedaan.

Broddelwerk dus. En ik vrees dat de PvdA zich niet meer aan dit soort malaise gaat onttrekken. Ze hebben al een lijsttrekker die vooral een onzekere en weifelende indruk maakt. En door de nadruk te leggen op werkgelegenheid binnen de EU (geen enkel land mag meer dan 5% werklozen hebben; een mooi streven maar ik zie nog niet in hoe zo'n doel kan worden gerealiseerd) kiest de partij wel het minst heikele thema. Als het over de EU gaat heeft de gemiddelde kiezer totaal andere onderwerpen voor de geest.

Gaat het ooit nog goed komen met de PvdA?

donderdag 1 mei 2014

J'accuse


Ja hoor, de maand mei komt er weer aan en het FJN laat weer van zich horen. Dit onbeduidende clubje - bestaande uit vader en zoon Loonstein, van wie de vader op religieuze gronden in zijn vrije tijd ook kleine joodse jongetjes verminkt - zegt de joodse gemeenschap te vertegenwoordigen en ziet erop toe dat er op 4 mei niet ook omgekomen Duitse soldaten worden herdacht.

In 2012 slaagde het FJN erin een rechter te vinden die de gemeente Vorden verbood op 4 mei ook langs Duitse graven te lopen en op basis van die uitspraak benadert Loonstein nu elke gemeente die plannen ontwikkelt om nu eindelijk eens op een serieuze wijze inhoud te geven aan het begrip 'verzoening'. Inmiddels is de rechterlijke uitspraak in hoger beroep ongedaan gemaakt maar in de praktijk blijken gemeenten toch te zwichten voor de walgelijke acties van Loonstein & Loonstein.

Ik heb het hier vaker betoogd, de Nationale Herdenking is geen exclusief joodse aangelegenheid maar is van ons allemaal. En ik behoor tot de Nederlanders die oprecht menen dat het tijd wordt voor definitieve verzoening, op alle fronten en op alle niveaus. Alleen dan kunnen samenlevingen en culturen verder met hun leven, hun co-existentie, hun gezamenlijk optrekken, hun geschiedenis.

Het wordt tijd dat vader en zoon Loonstein eens bijgeschoold worden in wat de essentie van het joodse geloof is. Het wordt tijd dat zij zich eens gaan realiseren dat verzoening helemaal niets afdoet aan de gruwelen van de Holocaust. En het wordt tijd dat gemeenten zich niet langer iets aantrekken van dit obscure clubje dat kennelijk belang heeft bij een vergiftigde sfeer.